Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

"Βαθύ βαθύ το πέσιμο βαθύ βαθύ το ανέβασμα"

Brooke Shaden
Σκόρπιοι στίχοι απ' το εκπληκτικό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου η Σονάτα του Σεληνόφωτος... "Άφησέ με να ρθω μαζί σου...Τι φεγγάρι απόψε...."

"Που μπορείς επιτέλους να πιστέψεις πως δεν υπήρξε ο χρόνος και η φθορά του..."

'Δεν έχει σημασία αν φεύγεις ή γυρίζεις...Κι ούτε έχει σημασία που ασπρίσαν τα μαλλιά μου... Δεν είναι τούτη η λύπη μου... Η λύπη μου είναι που δεν ασπρίζει κι η καρδιά μου..."

"Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα μονάχος στη δόξα και το θάνατο...Το ξέρω το δοκίμασα δεν ωφελεί..."

"Ξέρεις καμιά φορά θαυμάζοντας ξεχνάς ότι θαυμάζεις... Σου φτάνει ο θαυμασμός σου..."

"Τούτο το σπίτι δεν με σηκώνει πια...Δεν αντέχω να το σηκώνω στη ράχη μου..."

"Η μεταμέλεια λένε φοράει ξυλοπάπουτσα..."

"Το πρόσωπό σου που άλλο δεν ζήτησες στη ζωή παρά να το κρατήσεις καθάριο και αδιαίρετο..."


"Φορές - φορές, την ώρα που βραδιάζει, έχω την αίσθηση

πως έξω απ’ τα παράθυρα περνάει ο αρκουδιάρης με τη γριά βαριά του αρκούδα με το μαλλί της όλο αγκάθια και τριβόλια

σηκώνοντας σκόνη στο συνοικιακό δρόμο ένα ερημικό σύννεφο σκόνη που θυμιάζει το σούρουπο και τα παιδιά έχουν γυρίσει σπίτια τους για το δείπνο και δεν τ’ αφήνουν πια να βγουν έξω μ’ όλο που πίσω απ’ τους τοίχους μαντεύουν το περπάτημα της γριάς αρκούδας –κ’ η αρκούδα κουρασμένη πορεύεται μες στη σοφία της μοναξιάς της, μην ξέροντας για πού και γιατί –έχει βαρύνει, δεν μπορεί πια να χορεύει στα πισινά της πόδια δεν μπορεί να φοράει τη δαντελένια σκουφίτσα της να διασκεδάζει τα παιδιά, τους αργόσχολους, τους απαιτητικούς, και το μόνο που θέλει είναι να πλαγιάσει στο χώμα αφήνοντας να την πατάνε στην κοιλιά, παίζοντας έτσι το τελευταίο παιχνίδι της, παιχνίδι της, δείχνοντας την τρομερή της δύναμη για παραίτηση, την ανυπακοή της στα συμφέροντα των άλλων, στους κρίκους των χειλιών της, στην ανάγκη των δοντιών της, την ανυπακοή της στον πόνο και στη ζωή με τη σίγουρη συμμαχία του θανάτου – έστω κ’ ενός αργού θανάτου – την τελική της ανυπακοή στο θάνατο με τη συνέχεια και τη γνώση της ζωής που ανηφοράει με γνώση και με πράξη πάνω απ’ τη σκλαβιά της..."

"Κι όταν σηκώνω το φλιτζάνι απ' το τραπέζι μένει από κάτω μια τρύπα σιωπή..."


"Τούτος ο ίλιγγος ωραίος ανάλαφρος...

Βαθύ βαθύ το πέσιμο βαθύ βαθύ το ανέβασμα...

Εμένα η θέση μου είναι το ταλάντευμα ο εξαίσιος ίλιγγος..."

"Α φεύγεις καληνύχτα όχι δεν θα ρθω καληνύχτα εγώ θα βγω σε λίγο ευχαριστω...".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πληκτρολογήστε το σχόλιο σας...